اعلامیه ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستاندر حمایت از فعالین حقوق زن، مدافعین حقوق بشر، فعالین مدنی، خبرنگاران و افراد آسیب‌پذیر گیرمانده در کشور ایران در میان سایه‌ی جنگ، بی‌سرنوشتی و تهدیدهای فزاینده!

اعلامیه ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان در حمایت از فعالین حقوق زن، مدافعین حقوق بشر، فعالین مدنی، خبرنگاران و افراد آسیب‌پذیر گیرمانده در کشور ایران در میان سایه‌ی جنگ، بی‌سرنوشتی و تهدیدهای فزاینده!ما، اعضای ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان، با قلبی سرشار از اندوه، خشم، و احساس مسئولیت، این اعلامیه را در حمایت از صدها زن معترض، خبرنگاران، مدافعان حقوق بشر، فعالان مدنی و دیگر افراد آسیب‌پذیر افغان که پس از سقوط جمهوریت و سلطه طالبان، مجبور به فرار شده و اکنون در شرایطی فاجعه‌بار در کشور ایران به‌سر می‌برند، صادر می‌کنیم.با گذشت نزدیک به چهار سال از فروپاشی نظم پیشین، همچنان صدای زنانی که برای برابری، آزادی و عدالت مبارزه کردند، در سکوتی تحمیلی خفه شده است. بسیاری از این چهره‌های شجاع، به‌دلیل تهدید مستقیم طالبان، شکنجه، زندان یا حذف سیستماتیک، ناچار شدند از کشور بگریزند. اما آن‌سوی مرز، در ایران، با واقعیتی تلخ‌تر روبرو شده‌اند: بی‌هویتی، فقر، سرکوب، آزار، و اکنون خطرات ناشی از تنش‌های جنگی و بحران‌های امنیتی در منطقه.ما تأکید می‌کنیم که:• وضعیت کنونی پناهجویان افغان، به‌ویژه زنان مبارز و فعالین مدنی در ایران، فاجعه‌بار است. آنان از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم‌اند؛ بدون مدرک، بدون حمایت، و بدون افق روشن.• شرایط جنگی، ناآرامی‌های مرزی، و سرکوب داخلی در ایران باعث شده این فعالین در معرض خطرهای چندلایه‌ قرار گیرند: بازداشت، اخراج اجباری، خشونت پلیسی، و طرد اجتماعی.• در حالی‌که این زنان زمانی در خیابان‌های کابل و هرات و مزار، تخار با صدای بلند از آزادی سخن می‌گفتند، امروز در اتاق‌های تاریک، زیر سایه وحشت، پنهان شده‌اند نه فقط از ترس طالبان، بلکه از ناتوانی نهادهای جهانی و بی‌رحمی مرزها.از این‌رو ما خواهان اقدامات فوری هستیم:۱_ رسانه‌های آزاد و نهادهای بین‌المللی باید صدای خاموش‌شده این فعالین را بازتاب دهند، و روایت زندگی در تبعید، در میان سایه جنگ و انکار، را به جهانیان منتقل کنند.۲_ سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر، از جمله UNHCR، سازمان ملل، اتحادیه اروپا و کشورهای امن، باید برای تخلیه و انتقال فوری این فعالین به کشور سوم، یا ایجاد مکانیزم‌های پشتیبانی اضطراری، اقدام نمایند.۳_ دولت جمهوری اسلامی ایران باید به تعهدات انسانی و اخلاقی خود در قبال این پناه‌جویان پایبند بوده و از بازداشت، اخراج اجباری و رفتارهای خشونت‌آمیز با آنان خودداری کند.۴_ کشورهای منطقه، به‌ویژه ایران و پاکستان، نباید مقاومت این زنان را جرم تلقی کنند، بلکه باید به عنوان پناه‌دهندگان موقت با کرامت و انسانیت عمل نمایند.ما از تمام وجدان‌های بیدار در جهان، نهادهای رسانه‌ای، فعالین حقوق بشر، و دول دموکراتیک می‌خواهیم تا در این لحظه تاریک تاریخ، زنان شجاع افغان را تنها نگذارند.

به امید همبستگی جهان برای نجات آنان که فریاد آزادی بودند.

با احترام

ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان

تاریخ: ۲۵ جون ۲۰۲۵